Manifesto

Πρέπει να το πάρεις απόφαση. Επιβάλλεται να έρθει η στιγμή που θα αντιμετωπίσεις την αλήθεια. Την αλήθεια. Όχι τη πραγματικότητα που εσύ ήθελες να αντιμετωπίζεις. Εκείνη τη πιο... στρογγυλεμένη. Καταλάβαινες ότι κάτι δε πήγαινε καλά. Δεν έβγαινε ο λογαριασμός. Αλλά εσύ επέμενες να πιστεύεις ότι  κάτω από την επιφάνεια υπήρχε υπόβαθρο. Θες την αλήθεια; Δεν υπάρχει πάντα υπόβαθρο. Η υπόθεση θέλει απόδειξη για να γίνει συμπέρασμα. Κι όταν η υπόθεση γίνεται προϋπόθεση, αφορμή ή δικαιολογία τότε... Η αλήθεια όμως μας ξεβολεύει. Συνεπάγεται αποφάσεις ή συμβιβασμούς. Αναλόγως περιστάσεων και χαρακτήρα. Πόσο έτοιμοι είμαστε να δώσουμε όνομα στις σκιές που εμείς κρύψαμε έντεχνα στο διπλοκλειδωμένο συρτάρι της ψυχής μας; Τόσο... όσο. Όσο χρειάζεται για να μη καταρρεύσει το παραμύθι που πουλάμε στον εαυτό μας. Και στους άλλους.  Κι είναι πολύ ωραίο αυτό το γαμημένο παραμύθι για να το τσαλακώσουμε. Σωστά; Γιατί μετά τι θα κάνουμε με τη ζωή μας; Τι θα γίνει εκείνη η εύθραυστη εικό...