Ναι! Και προχωράμε ...
Κύκλοι που κλείνουν. Αμήχανο συναίσθημα. Διαισθάνεσαι καιρό πριν ότι η γραμμή φτάνει στο σημείο έναρξης σιγά σιγά αλλά αρνείσαι ενίοτε να το δεχτείς. Το παραβλέπεις, ενίοτε υπερθεματίζεις κιόλας. Δελεαστική η ασφάλεια θέσης. Μέχρι που μια μέρα ξυπνάς και έχεις ήδη τερματίσει, βρίσκεσαι στον προθάλαμο και τότε συνειδητοποιείς ότι στην ουσία αρνείσαι το άγνωστο. Λες και δεν είναι αυτός ο προορισμός μας. Με δυο πόδια που αρνούνται να κάνουν βήμα προς τα εμπρός αλλά και προς τα πίσω αναπολείς και φοβάσαι. Η σκέψη όμως μοναχή της είναι μια μη παραγωγική διαδικασία. Κι όσο εσύ αρνείσαι όσα μπορούν να ανοιχτούν μπροστά σου, εγώ θα σου υπενθυμίσω πόσες φορές στο παρελθόν βρέθηκες στην ίδια θέση και η ζωή προχώρησε και η αλήθεια είναι ότι σου προσέφερε πολλές εμπειρίες, ευτυχίες και μαθήματα. Η ζωή του καθενός είναι ένα έργο σε εξέλιξη με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Κάθε πράξη οδηγεί στην εξέλιξη. Θα ήταν λοιπόν πολύ βαρετό, αν είχαμε τα ίδια πρόσωπα γύρω μας, τις ίδιες συνήθειες,, τα...