Της μοίρας παιχνίδι...

-
                                    Σα μικρό παιδί κρύβομαι
                                       πίσω απ' τα σύννεφα
                                           αταξία κρυφή...
                               Μικρά μπαλόνια τα ονειρά μας
                                       που πετάνε ψηλά
                                     Της μοίρας παιχνίδι
                                  Της μοναξιάς απάντηση
                           Τα χέρια τεντώνω να πιάσω τον ήλιο
                                  Δυο πεταλούδες χορεύουν
                                    στην άκρη του κόσμου
                          Συνωμοσία μυστική, οι φόβοι γελάνε
                              Μια φωνή, η δική μου θαρρώ
                                       μου λέει προχώρα...
                                  Αγγίζω, μυρίζω, αναπνέω
                                Χίλια χρώματα μ αγκαλιάζουν
                                      Η ψυχή μου γελάει
                           Εκεί, ψηλά, στ' ουρανού την αυλαία
                              στις μύτες ξυπόλητη περπατάω
                                         και τη γη γυρίζω
                                    συντροφιά μ'ένα αστέρι...
                              Μια φωτιά ζωντανή με κρατάει
                                    Τον χορό τον επέλεξα
                                   Τα βήματα δε τα γνωρίζω...
                                       Της μοίρας παιχνίδι
                                    Της μοναξιάς απάντηση.



                                                                            Ε.Δ

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η απολαυστική ... Ελένη Μαυρογονάτου !!

-
Εικόνα
«Εκθέτω ψυχή, όμως στιγμή δε μετάνιωσα γι’αυτό»      «Μια φορά κι ένα καιρό, λοιπόν...Γιατί έτσι, σαν παραμύθι μοιάζει...Υπήρχε ένα κορίτσι που της άρεσε να γράφει: σκέψεις, συναισθήματα, όνειρα, φόβοι όλα γίνονταν λέξεις γραμμένες σε χαρτί...Έτσι κι εκείνη τη μέρα του Νοέμβρη, πριν από 27 χρόνια, έγραψε αυτό το ποίημα για το πρώτο σοβαρό της συναίσθημα...Μα οι λέξεις μπερδεύτηκαν κι ένα προαίσθημα γεννήθηκε, χωρίς εκείνη να μαντεύει τίποτα... Ένα μήνα μετά, Παρασκευή ήταν, πήρε τα βιβλία των γαλλικών, κατέβηκε με το 222 στη Σίνα και περίμενε μετά το μάθημα να κάνει μια ξεχωριστή έκπληξη. Εκείνη τη μέρα δεν θα έκανε κοπάνα, δεν θα πήγαινε στα βιβλιοπωλεία ψάχνοντας καινούριες ποιητικές συλλογές, όπως της άρεσε να κάνει, ούτε θα νυχτωνόταν στα καφέ κάνοντας από καρδιάς συζητήσεις με φίλους. Εκείνη η μέρα ήταν διαφορετική: στο φροντιστήριο θα μιλούσαν για την Édith Piaf και θ΄ άκουγαν τα τραγούδια της...Non, je ne regrette rien, la vie en rose και...
Διαβάστε περισσότερα

Μια βόλτα με τον εαυτό σου

-
Εικόνα
  Ας κάνουμε ένα πείραμα. Ας πει ο καθένας μας σε ένα δικό του άτομο, σε μια σχέση, σε έναν φίλο, σε έναν οποιονδήποτε με τον οποίο συνδέεται στενά το εξής απλό. «Θέλω δύο ώρες να πάω κάπου μόνος μου και να περάσω χρόνο με τον εαυτό μου. Θα κλείσω το κινητό και θα επιστρέψω σε δύο ώρες, όμως τον χρειάζομαι στ’ αλήθεια αυτόν τον χρόνο για μένα και τον εαυτό μου» Ας κάνουμε ένα πείραμα… ας μετρήσουμε τις υγιείς σχέσεις που έχουμε.  Πέραν του ότι ακόμα και το άκουσμα αυτής της φράσης στον ίδιο μας τον εαυτό να ηχεί περίεργα, η παραπάνω φράση φαντάζει ενίοτε από αστεία έως τρομακτική. Αμφοτέρων των πλευρών. Γιατί όμως; Αφενός εμπεριέχει ειλικρίνεια. Και σαφήνεια. Καμία διάθεση να εξαπατήσει κανένας κανέναν. Θα ήταν όμως για παράδειγμα πολύ πιο απλό αν έκανε κάποιος ακριβώς το ίδιο αλλά χρησιμοποιούσε μια δικαιολογία τύπου.. «Θα κάτσω λίγο παραπάνω στη δουλειά» ή «δεν θα τα καταφέρω σήμερα προέκυψε κάτι επείγον, θα τα πούμε αύριο»  Αυτό, κι ας είναι ψέμα δεν θα τρόμαζε κανέναν...
Διαβάστε περισσότερα

Ναι! Και προχωράμε ...

-
Εικόνα
  Κύκλοι που κλείνουν. Αμήχανο συναίσθημα. Διαισθάνεσαι καιρό πριν ότι η γραμμή φτάνει στο σημείο έναρξης σιγά σιγά αλλά αρνείσαι ενίοτε να το δεχτείς. Το παραβλέπεις, ενίοτε υπερθεματίζεις κιόλας. Δελεαστική η ασφάλεια θέσης. Μέχρι που μια μέρα ξυπνάς και έχεις ήδη τερματίσει, βρίσκεσαι στον προθάλαμο και τότε συνειδητοποιείς ότι στην ουσία αρνείσαι το άγνωστο. Λες και δεν είναι αυτός ο προορισμός μας. Με δυο πόδια που αρνούνται να κάνουν βήμα προς τα εμπρός αλλά και προς τα πίσω αναπολείς και φοβάσαι. Η σκέψη όμως μοναχή της είναι μια μη παραγωγική διαδικασία. Κι όσο εσύ αρνείσαι όσα μπορούν να ανοιχτούν μπροστά σου, εγώ θα σου υπενθυμίσω πόσες φορές στο παρελθόν βρέθηκες στην ίδια θέση και η ζωή   προχώρησε και η αλήθεια είναι ότι σου προσέφερε πολλές εμπειρίες, ευτυχίες και μαθήματα. Η ζωή του καθενός είναι ένα έργο σε εξέλιξη με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Κάθε πράξη οδηγεί στην εξέλιξη. Θα ήταν λοιπόν πολύ βαρετό, αν είχαμε τα ίδια πρόσωπα γύρω μας, τις ίδιες συνήθειες,, τα...
Διαβάστε περισσότερα