Tο παιχνίδι της διεκδίκησης...!

 

 

Τέσσερις άνθρωποι. Άλλες ηλικίες, άλλες εμπειρίες, άλλη οπτική. Κάπως έτσι ξεκίνησε η σημερινή μου έμπνευση … Πώς μπορεί όμως να μην συμφωνήσει κάποιος,  ότι το παιχνίδι της διεκδίκησης είναι ένα ταξίδι που κάθε γυναίκα μπορεί να απολαύσει. Και ξέρει να το απολαμβάνει όσο περισσότερο μπορεί, όταν το συναντάει στον δρόμο της μιας και στις μέρες μας έχει γίνει το πλέον δυσεύρετο αγαθό. Εντάξει, μεγαλώσαμε, διαβάσαμε και λίγη ψυχολογία, είμαστε καθ’όλα και κατά τα άλλα υποψιασμένοι ότι η διεκδίκηση δεν συνεπάγεται με happy συνέχεια και έχει τις ρίζες της σε αυτό που ονομάζουμε εγωισμό. Κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ό τι μετά την κατάκτηση όλο αυτό δεν θα ξεφουσκώσει εκατέρωθεν και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Καλές οι αναλύσεις και οι θεωρίες αλλά …έλα τώρα στο παιχνίδι του έρωτα δεν χωράνε αναλύσεις. Ή μάλλον δεν χωράει τίποτα περισσότερο από ένστικτα, αισθήσεις και συναισθήματα. Ο έρωτας είναι μαγεία, διαθεσιμότητα, χωρίς άμυνες. Εντάξει, το τελευταίο το παίρνω πίσω. Είναι και με άμυνες. Αλλά όπως λέει και μια αγαπημένη μου δασκάλα και life coach, την εμπειρία μόλις την βάλεις στη συλλογή σου, είναι παγίδα. Πάρτην και πέτα την. Μόνο εμπόδια θα σου φέρει. Η διαθεσιμότητα άλλωστε δεν έχει άμυνες. Είναι αυτό που σου λένε όταν γκρινιάζεις  ‘’δεν δείχνεις διαθέσιμη’’ κι εσύ τους κοιτάς με το βλέμμα του ροφού και απορείς πόσες μαλακίες θα ακούσεις ακόμα, αφού είσαι σίγουρη ότι τα κάνεις όλα σωστά; Είπε κανείς ότι το να τα κάνεις όλα σωστά είναι διαθεσιμότητα; Δεύτερη λέξη που δεν κολλάει  δίπλα στη διαθεσιμότητα: τάξη. Δύο έννοιες που δεν συναντιούνται πουθενά και αν συναντηθούν δεν συμβιώνουν με  τίποτα.

Επίσης βασικότατος κανόνας για να συμμετέχεις στο παιχνίδι της διεκδίκησης, είναι να μην περιμένεις τίποτα και ταυτόχρονα να περιμένεις τα πάντα. Πέραν από το στοιχείο της έκπληξης που δίνει πόντους σημαντικούς, δεν χρειάζεται να είσαι στην αναμονή. Απλά απόλαυσε τη ζωή. Χωρίς μιζέριες. Η προσκόλληση σε μια ιδέα ή σε έναν άντρα, δημιουργεί έναν κλοιό γύρω σου που σιγά σιγά θα στενεύει και θα σε αποκόπτει από καθετί εκτός ακτίνας. Δεν χρειάζεται να έχεις συγκεκριμένες προσδοκίες για το πώς και τι θα σου προκύψει. Ακούγεται λίγο τρομακτικό κάποιες φορές . Δεν είναι. Αν μη τι άλλο αναλογίσου πόσες φορές  προέκυψε να σε πλησιάσουν δύο άντρες με τον ίδιο τρόπο. Να μαντέψω; Καμία. Δεν είναι όλοι οι άντρες ίδιοι, δεν είναι όλες οι γυναίκες το ίδιο, βασικά και ο ίδιος άνθρωπος μετά από μερικά χρόνια παύει να είναι ίδιος με αυτό που ήταν παλιά. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία χαρακτήρων και προσεγγίσεων. Μόνο η σκέψη σου μπορεί να αυτοπεριορίσει την εμβέλειά σου. Για σκέψου το.

Στο παιχνίδι της διεκδίκησης ξεκινάς ελεύθερος (η ελεύθερη μετάφραση της έκφρασης επιτρέπεται) το πώς θα είσαι όταν όλο αυτό τελειώσει, κανένας δεν μπορεί να το γνωρίζει και δεν χρειάζεται να το γνωρίζει. Στα χρόνια της ενήλικης ζωής μου έχω ακούσει τόσα και έχω ζήσει αρκετά για να είμαι πλέον σίγουρη ότι δεν με νοιάζει πώς θα τελειώσει. Το ‘’ό,τι γίνει’’ δεν είναι δείγμα ανάλαφρης στάσης ζωής, λέγεται ρεαλισμός. Και αν παίξεις καλά θα νιώθεις και καλά ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Αρκεί να είσαι καλός παίκτης και συμπαίκτης, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ανησυχείς ποτέ για πράγματα και καταστάσεις που δεν είναι υπό τον έλεγχο σου. Και υπό τον έλεγχό σου είναι μονάχα οι δικές σου αντιδράσεις. Κατά μία ευρύτερη έννοια κι αυτό. Χρειάζεται και ο αυθορμητισμός.

Κατά κοινή παραδοχή οι γυναίκες ερωτεύονται με τα λόγια και μένουν με τις πράξεις, ενώ οι άντρες ερωτεύονται με τις πράξεις και μένουν με τα λόγια. Είναι αυτό το δίπολο το αντιφατικό και ιδιαίτερα αγχωτικό γιατί οι μεν δεν ξέρουν τι να πουν και οι δε δεν ξέρουν τι να κάνουν. Εντάξει, όλοι κι όλες έχουμε το κουτί με τα κλισεδάκια που το ανοίγουμε όταν συναντάμε τα δύσκολα, χωρίς όμως να σημαίνει ότι είναι πασπαρτού και ταιριάζουν στους πάντες. Προτείνεται μια λίγο κριτική σκέψη. Ναι, κριτική σκέψη. Δεν γίνεται να λες τα ίδια σε όλους, ούτε να κάνεις τα ίδια, γιατί θα είναι σα να φοράς ρούχο που δε σου πάει. Δε θα το υποστηρίζεις με λίγα λόγια. Υπάρχουν όμως και τα δίπολα που ξέρουν και τι να πουν και τι να κάνουν. Που ξέρουν πότε να τραβήξουν το σκοινί και πότε να το μαζέψουν. Λέγεται χημεία εξαρχής. Αδιαπραγμάτευτη. Είναι από τις λίγες φορές που η εμπειρία διευκολύνει και ανοίγει δρόμο γιατί έχεις πλέον μάθει να κρατάς μόνο όσα σου χρειάζονται και να πετάς τον φόβο. Εκεί οι ρόλοι δεν μπερδεύονται. Ο άντρας θέλει να είναι κυνηγός. Όχι με την πρωτόγονη αλλά με την εξευγενισμένη εκδοχή. Θέλει όμως. Ενδόμυχα και ανάλογα τον χαρακτήρα και συνειδητά. Και θέλει να κατακτήσει μια γυναίκα που ξέρει πως είναι δύσκολος στόχος. Αλλά να είναι, όχι να το παίζει πως είναι. Δύσκολος στόχος όχι στην εξωτερική εμφάνιση, στην κοινωνική τάξη ή όπου αλλού, αλλά στο μυαλό. Και για τις δύο πλευρές  έχουν μεγάλη διαφορά τα τσαλίμια από τις ΄΄αποστάσεις΄΄ , το δήθεν από το αυθεντικό, το ξεκάθαρο από το ψέμα. Και όταν βάλεις τα κατάλληλα υλικά, στις κατάλληλες συνθήκες, δημιουργείται ένα μίγμα εκρηκτικό. Αρχίζουν να κυμαίνονται οι διαθέσεις, οι ταχύτητες και οι αντοχές. Είσαι στην καρδιά του παιχνιδιού και λαχταράς να κατακτήσεις και να κατακτηθείς. Και όσο δεν έχεις τίποτα σίγουρο, και δεν νιώθεις άβολα με αυτό μεν, την ίδια στιγμή τα θες όλα δικά σου. Δεν έχει καν σημασία με τι προσδοκίες μπήκες στο παιχνίδι. Πλέον θες να χάσεις και να κερδίσεις ταυτόχρονα. Υπάρχει όμως ένα μυστικό… Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν,  πρέπει να μπορείς να τα παρατήσεις οποιαδήποτε στιγμή και να είσαι καλά με αυτό. Με δύο λέξεις να είσαι ελεύθερος πολιορκημένος και ανεξάρτητος κατακτητής. Δεν είναι δικλείδα ασφαλείας, είναι και αυτό προϋπόθεση του παιχνιδιού. Αλλιώς πρωταγωνιστεί το παιχνίδι κι εσύ γίνεσαι κομπάρσος στο ίδιο σου το έργο. Νικητές δεν υπάρχουν ούτως ή άλλως. Υπάρχουν όμως πρωταγωνιστές. Ανασφάλειες όλοι έχουμε. Κατά πόσο όμως τις διαχειριζόμαστε ή τις αφήνουμε να επιλέγουν για εμάς είναι δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις με διαφορετικά αποτελέσματα.

Το παιχνίδι της διεκδίκησης χρειάζεται πρωτίστως ελευθερία μυαλού και εμπιστοσύνη εαυτού. Μπόλικη τρέλα, λίγη ανωριμότητα, αυθορμητισμό, παρορμητισμό, ενθουσιασμό. Να ζεις την στιγμή για τη στιγμή και όχι για το μέλλον. Κι ενώ φαντάζει λίγο δύσκολο είναι αλήθεια, είναι το πιο συναρπαστικό ταξίδι που μπορεί να σου συμβεί.