Ειρήνη Καπελώνη: «Κάθε ρόλος είναι και ένας καινούριος στόχος…»

Η Ειρήνη Καπελώνη γεννήθηκε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1984. Σπούδασε Συμβουλευτική Ψυχολογία, το όνειρό της όμως να γίνει ηθοποιός κέρδισε στο τέλος. Είναι απόφοιτη της Ανώτερης Δραματικής Σχολής ΜΕΛΙΣΣΑ ΣΧΟΛΗ ΤΕΧΝΗΣ.  Έχει λάβει μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις σε σκηνοθεσία Έλντας  Πανοπούλου, συμμετείχε στη θεατρική ομάδα 6artΙΣΟΙ στην μουσικοχοροθεατρική παράσταση «Επι-Μένουμε Πάντα Παιδιά» με σκηνές παλαιού ελληνικού κινηματογράφου σε σκηνοθεσία Τίνα Τσακίρη- Μάριον Τσιτσέκα, ενώ σύντομα θα τη δούμε στην τηλεοπτική σειρά ΄΄Ηρωίδες’’. Είναι νέα, δυναμική και με πολύ όρεξη για το θέατρο που λατρεύει. Στον ελεύθερό της χρόνο ακούσει μουσική και ασχολείται με το χορό, το τραγούδι και τις πολεμικές τέχνες.

Ποια είναι η ιστορία σου πριν αποφασίσεις να ξεκινήσεις την επαφή σου με το θέατρο ; Ποια ήταν η στιγμή που αποφάσισες ότι αυτό είχες ανάγκη ;

Από μικρή θαύμαζα τους ηθοποιούς. Με είχε συνεπάρει το γεγονός το πως αυτοί οι άνθρωποι, έκαναν εμένα αλλά και τους υπόλοιπους θεατές να γελάνε, να κλαίνε, να θυμώνουν, να ταυτίζονται αλλά και να αγωνιούν για τη συνέχεια μιας ταινίας, μιας σειράς η ενός θεατρικού έργου. Μεγαλώνοντας και μαθαίνοντας κατάλαβα πως αυτή η κάθαρση της ψυχής είναι αυτό που με είχε συγκλονίσει πραγματικά. Γύρω στην εποχή του Γυμνασίου ήταν τότε που αποφάσισα ότι αυτό ήθελα να κάνω, και πως αυτή η ανάγκη που είχα πάντα να βοηθήσω τους ανθρώπους να καταλάβουν, και να κατανοήσουν διάφορες καταστάσεις στη ζωή τους, μέσω του θεάτρου και της ηθοποιίας θα το κατάφερνα

 Ήταν εύκολη μια τέτοια επιλογή ; Εξακολουθείς να πιστεύεις ότι υπάρχει ακόμα ζωντανή αυτή η ανάγκη ; Είσαι ευχαριστημένη με αυτό που γνωρίζεις σε σχέση με αυτό που πίστευες και είχες στο μυαλό σου ;

Όλοι σαν παιδιά έχουμε πει θέλω να γίνω...αυτό, και μετά από λίγο θέλω να γίνω το άλλο και ου το καθεξής. Όταν όμως παίρνεις αυτή την απόφαση που βγαίνει από τη ψυχή σου, και είναι αυτό που πραγματικά σε εκφράζει σαν άνθρωπο, τότε είναι που νιώθεις μια υπέροχη ανατριχίλα σε όλο σου το κορμί, και ξέρεις πλέον ότι αυτό πρέπει να κανείς. Άνθρωποι σαν εμένα, καλλιτέχνες κάθε είδους ηθοποιοί , μουσικοί, ζωγράφοι δεν σταματούν ούτε στιγμή να νιώθουν αυτή την ανάγκη, που τους ώθησε να εκθέσουν της ψυχή τους στο πιάτο. Γιατί αυτό ουσιαστικά κάνουμε. Αυτό που έμαθα, που διδάχτηκα και που συνεχίζω να μαθαίνω, γιατί ποτέ η γνώση δε σταματάει, σχετικά με το τι σημαίνει ηθοποιός, με έκανε να το αγαπήσω ακόμη περισσότερο, να το λατρέψω, και να το κάνω σκοπό ζωής. Σίγουρα είδα πράγματα στο χώρο που με απογοήτευσαν αλλά χαίρομαι που ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που ποιούν το ήθος και κρατούν αναλλοίωτη την πραγματική έννοια που κάνει το επάγγελμά μας τόσο αυθεντικό.

Πόσο χρήσιμη είναι η εμπειρία που αποκτάς μέσα από αυτό ; Μεταδίδεις σε άλλους αυτό το γεγονός; ( Θα το πρότεινες) ;

Το να είσαι ηθοποιός σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς αλλά και να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση ενός άλλου χαρακτήρα. Να τον νιώσεις. Να τον κατανοήσεις και να αισθανθείς όπως εκείνος. Αν όλοι οι άνθρωποι το έκαναν αυτό και έμπαιναν σε αυτή τη διαδικασία τότε ο κόσμος σίγουρα θα ήταν πολύ καλύτερος, πολύ διαφορετικός. Η εμπειρία μου λοιπόν πάνω σε αυτό το λειτούργημα, με έχει κάνει να πιστεύω ότι ποτέ δεν σταματά. Αυτό λοιπόν που θα πρότεινα σε κάποιον που μου έλεγε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός, είναι πρώτα απ’ όλα, όχι μόνο να το θέλει αλλά να πηγάζει μέσα από την ψυχή του και έπειτα να διαβάσει πολύ την ιστορία του θεάτρου, που αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες πολιτιστικές μας βάσεις και αφού κατανοήσει το βάρος που φέρει η έννοια ηθοποιός τότε να του αφοσιωθεί με όλο του το είναι.

Ποιος είναι ο στόχος σου από εδώ και πέρα ;

Ο ηθοποιός δεν έχει στόχους. Κάθε ρόλος είναι και ένας καινούριος στόχος. Αυτή είναι η μαγεία του επαγγέλματος. Σαν στόχο μου θα έθετα μόνο την ανάγκη που έχει η ψυχή μου, τη δίψα αυτή που νιώθω να μάθω ακόμα περισσότερα να παίξω ακόμα περισσότερους ρόλους και μέσα από εμένα να δώσω σε ακόμα περισσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα να νιώσουν κάτι αληθινό μέσα σε αυτή τη ρομποτική εποχή που ζούμε.