Επιθυμίες

Πολλές. Διαφορετικές. Αντικρουόμενες αλλά απαιτητικές.

Επίθετα πολλά. Χρώμα όμως ένα… Κόκκινο!

Σε κάθε επιθυμία αξίζει να είναι στο κόκκινο. Να μην συμβιβάζεται σε αποχρώσεις άτονες που ακροβατούν και μπερδεύουν. Και εμάς και τους άλλους.

Άλλοτε ξεκάθαρες… άλλοτε δειλές.

Πόσες επιθυμίες δεν εκφράστηκαν ποτέ; Δεν έφτασαν στα χείλη από φόβο ;

Γιατί δε νιώθαμε δυνατοί.

Γιατί πιστεύαμε πως δεν ήταν εκεί κανείς για να τις ακούσει.  

Θέλουμε την απόκριση ως επιβεβαίωση ότι επιθυμούμε σωστά. Αλλά στην ουσία , όποια κι αν είναι η απόκριση εμείς εξακολουθούμε να επιθυμούμε. Απλά όταν δε τολμάμε δε ξέρουμε ποια θα ήταν η εξέλιξη αν είχαμε τολμήσει.

Πόσες επιθυμίες φόρεσαν το ρούχο της απάθειας άραγε;

Στενεύονταν, αλλά σιώπησαν.

Άλλες πάλι δεν ειπώθηκαν στο όνομα μιας ψευδαίσθησης. Ότι κάνουμε καλό στον άλλο. Κι όμως εκείνο το καλό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας καθρέφτης που καθρεφτίζει το εγωιστικό είδωλό μας. Ποτέ δε γνωρίζουμε το καλό των άλλων καλύτερα από εκείνους.

Καμιά φορά ο αποδέκτης είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Δε τολμούμε να παραδεχτούμε τις επιθυμίες μας γιατί τότε θα πρέπει να παλέψουμε για να τις κατακτήσουμε.

Πού πάνε οι επιθυμίες όταν δε γίνονται λέξεις;

Ξεχνιούνται; Αχρωμούν; Πεθαίνουν;

Πουθενά δε πάνε. Μένουν εκεί μπροστά μας αγέρωχες και μας κοιτάνε. Με ένα ύφος…

Ίσως και να μας λυπούνται ποιος ξέρει…

Παραμένουν κόκκινες .

Εμείς μαθαίνουμε να τις αγνοούμε.

Αστείο δεν είναι; Γεννιούνται μέσα μας κι έπειτα κάνουμε πως δε τις γνωρίζουμε.

Για να μας εκδικηθούν γίνονται απωθημένα και αντανακλώνται σε κάθε μας σκέψη , σε κάθε μας κίνηση χωρίς να το ελέγχουμε… χωρίς να το καταλαβαίνουμε…

Έχουμε τη διαστρεβλωμένη πεποίθηση, πως ωριμότητα σημαίνει μόνο σύνεση.

Ένα από τα πολλά που θαυμάζω στα παιδιά, είναι η απουσία δεύτερων σκέψεων.

Το «αν» θρέφει τη φαντασία τους. Ποτέ τις ανασφάλειές τους.

Ελεύθεροι άνθρωποι είναι μονάχα εκείνοι που ζουν ενώ φοβούνται. Που τολμούν ενώ τρέμουν τα πόδια τους. Ελεύθεροι είναι εκείνοι που σέβονται τις επιθυμίες τους. Ζουν το όνειρό τους, βγάζοντας γλώσσα στον εγωισμό τους, αγνοώντας τους παράλογους φόβους τους. Και όπου βγεί … Η αρχή και το ταξίδι έχουν μεγαλύτερη σημασία!

Ο χρόνος μας δεν είναι άπειρος σε τούτο το ταξίδι.

Ας αρχίσουμε τη μέρα μας με μια υπόσχεση στον εαυτό μας …

Ότι θα ακούμε τις επιθυμίες μας . Όχι τους φόβους μας .